





om 9 uur 's ochtends, als de zon nog aan het opkomen is en er bijna niemand op de mooiste plekjes van Gorinchem is. het is zo stil dat ik mezelf kan horen denken en ik schrik als ik perongeluk hardop geluiden van bewondering maak. een kwartier langs het water naar het kruiende ijs kijken en vooral luisteren. bijna moeten huilen omdat ik zo van de natuur hou.
1 opmerking:
mooi!
heel mooi.
Een reactie posten